NRC Weekend, zaterdag 14 mei & zondag 15 mei, 2011. Tekst: Gijsbert van Es.
… ex-astronaut Wubbo … hoogleraar in Delft: “voor mij is de oogsttijd aangebroken”.
… “binnen een half jaar had ik een consortium gevormd… we presenteerden een plan… wat was de reactie? Het is een integraal plan en dus: te ingewikkeld. Niet eens te duur, nee: te complex.
Want veiligheid: daarover gaat Rijkswaterstaat. Energie: dat is van Economische Zaken. Duurzame energie: weer een ander clubje amtenaren. Natuur, recreatie: idem.
In Nederland heerst bestuurlijk onvermogen om grootse projecten te managen.”
Spot on, Wubbo! Except for the fact that (1) most civil servants and most decision makers don’t like having a target on their heads and (2) if government can’t manage big complex projects, perhaps the question is ‘What exactly withholds such a consortium to find a public (or private) project owner?’ … of course, if more organisations feeel related to an issue, less organisations feel fully responsible.
Could it be that public decision makers have different agenda’s which they balance as a zero-sum game for the group and a win-or-loose game for individual, personal careers and more intimate group relations?
…”Dit kan ook weer zo’n geweldig export product zijn. Maar net als bij de Superbus kost het me een hoop energie om het bedrijfsleven hiervoor te interesseren.
Wij Nederlanders zijn een volk van koopmannen. Wij handelen het liefst in bestaand spul – lekker veilig. Onze handelsgeest zit onze innovatiekracht in de weg”
… “Hier in Delft heerst de sfeer die W.F. Hermans beschrijft in ‘Onder professoren’. Jaloezie, trucjes, achterklap.
Het probleem zit niet zozeer aan de top. Met het collega van bestuur heb ik een uitstekende relatie.Met de collega-hoogleraren loopt het meestal ook wel.…De stagnatie zit op het niveau daar onder en bij de ondersteunende diensten. … De bureaucratie moet op het geld, contracten en andere regeltjes letten en is dus per definitie gericht op beheren en beheersen.
In de cultuur van een universiteit is dat volledig doorgeslagen: ondersteunende diensten zijn aandacht vragende en energie vretende diensten. Ik zal er nooit aan wennen.”
Wow.
It seems that we can add an additional dimension perpendicular to cooperation and competition: direct vs long term impact.
I mostly agree with Wubbo. I do believe we need to develop something to better guide decision makers in complex situations.
What’s in the breathing gap in between comfort zone and no-go area’s? Interactive visual feedback.
